Effe wachten effe wachten nog........Bandung.

Bandung is een frisse stad,niet qua hygiene maar qua klimaat. Het is hier best koel er is wel een zonnetje en het is ook wel warm maar anders dan in Jakarta of Jogjakarta. We zijn hier 3 nachten geweest maar als ik dit schrijf zit ik alweer op een hotelkamer in Jakarta. Je zult je afvragen hebben jullie daar niks gedaan dan ? Nou en of we hier iets gedaan hebben we hebben ons geduld flink getest. Het begon allemaal op de laatste dag daar, de eerste 2 waren relaxed en we hebben een keer lekker en een keer vies gegeten bij de grote mall vlak bij ons hotel. Maar de laatste dag dus zijn Petra Daniel Rudy Alie en mama naar een warm waterbron geweest op anderhalf uur rijden van het hotel, papa was niet fit en daarom bleef Melle bij papa in het hotel. Papa had niet veel geslapen omdat hij de nacht er voor Nederland - Luxemburg op de radio heeft geluisterd en Melle ook. Bij de warm waterbron aangekomen bleek dit op een park te zitten waar ook een hotel bij zat. Daar aangekomen werd de groep door wat mannetjes begeleid naar een soort pierebadje waar ze met de voeten in het warme water konden zitten en direct zonder dat er om gevraagd werd werd de hele groep gemasseerd aan de benen en dat kosste of je wilde of niet 50.000 de man, een lekker begin dus...........not. Maar dat was nog niet alles na het gepoedel en gemasseer zijn ze gaan eten en dat was wel lekker maar toen moest de weg huiswaarts gedaan worden. Er waren geen GRABS in de buurt dus ze waren aangewezen op het hotel waar ze zeiden "Ja hoor dat kost 150.000" ondanks dat GrABS goedkoper zijn hebben ze ingestemd en werden door een busje met driver terug gebracht naar Bandung. Toen ze daar aan kwamen lachte de chauffeur en zei " Dat is dan 350.000" waarbij de groep in koor zei "No no 150.000" ( waarschiinlijk was het niet in koor maar ik was er niet bij dus stel me dat zo voor) waarop de chauffeur weer zei "No no 350.000". Hmmm genaaid dus mama kwaad en sloeg de deur na het betalen zo hard dicht dat de ramen van het hotel er van trilden. Maar goed dat was ook weer gebeurt en we maakten ons klaar om met zijn allen te gaan eten in Atmosphere een restaurant ongeveer 20 minuten rijden van het hotel. Het restaurant was heel erg leuk we zaten in de tuin onder een afdak. De tuin was prachtig met overkappingen waar je onder kon zitten. Papa en mama hadden Indisch geld gekregen van Harold Louisa en Kim voor hun 40 jarige huwelijk waar we dit een mooi moment vonden om te gebruiken. Na heerlijk te hebben gegeten zijn we naar voren gelopen om wifi te vragen om GRABJES te bestellen. Er was een wifi signaal maar daar onder zat geen internet. Dit was vervelend maar er was genoeg personeel dat wel wilde helpen een GRAB te bestellen. De eerste kwam na ongeveer 45 minuten en aangezien papa kapot was zijn zij samen met Petra en Daniel in deze gestapt en de volgende zou besteld worden. 1,5 uur later waren Rudy Alie en Melle het wachten toch echt wel zat en is Rudy verhaal gaan halen toen werd er maar een blue bird besteld want er waren geen GRAB drivers beschikbaar volgens een van de jongens van de bediening. Meedenken kennen ze hier niet want als je 3 mensen zo lang zitten te wachten hadden ze dat ook wel eerder aan kunnen geven. Maar goed na 2 uur en een kwartier wachten bij een inmiddels sluitende Atmosphere was de blue bird er en konden ook de laatste 3 naar het hotel. De volgende ochtend zaten we om 6:30 aan het ontbijt want de trein naar Jakarta vertrok om 8:35 van Bandung station. Iedereen was duf en gaar maar we hebben het gered en precies om 8:35 zaten we (ja ja ) in de goede wagon en vertrok de trein naar Jakarta. Inmiddels zitten we in ons laatste hotel genaamd the Hariston. Morgen gaan we nog een leuk dagje doen maar de avonturen daarvan lezen jullie in het volgende verslag. Slamat tidur X